Koh Tao en Koh Phangan

It's a new dawn, it's a new day, it's a new life.. And i'm feeling gooooooood!! [Micheal Bublé]


De reis vanaf het vaste land naar de eilanden begon met een nacht slapen in een nachttrein. Om 19:00 vertrok de trein, die rond 4:00 zal aankomen in Chumpon. In de nachttrein hadden we een een eigen 'hokje', waar we een stapelbed van konden maken. Na lekker te hebben gelezen en muziek te hebben geluisterd, moest het om 22:00 stil zijn in de coupe, die we deelden met +/- 14 andere mensen. We probeerden wat te slapen, maar dit is toch wat lastig in een nachttrein. Ik sliep bovenin, Maarten sliep zittend in de banken van ons 'hokje'. Om half 4 ging de wekker en werden we tevens geïnformeerd door de conducteur, we waren bijna op onze eindbestemming. Aangekomen op Chumpon station, wat helemaal vol stond met backpackers, werden we door een mevrouw met een ochtendhumeur verteld dat we ons bootticket moesten inchecken. Om 6:00 zal vervolgens de bus richting de pier vertrekken, de twee uur ertussen hebben we besteed aan mensen kijken en eten en drinken. Aangekomen bij de pier kwam de zon al op, wat hier overigens erg snel gaat.. Het is maar kort schemerig. Op de ferry had ik bedacht om op het zonnedek te zitten: het dek zonder zon.. Met vooral veel wind. Na ongeveer 2 uur te zijn uitgewaaid, kwamen we aan op Koh Tao.. Waar we werden verwelkomd door een prachtig heldere zee en schreeuwende chauffeurs die hun nieuwe gasten vanaf de boot naar het resort moesten brengen. We vonden de chauffeur die ons naar Carabao resort/ duikschool bracht en kwamen aan bij een klein blauw gebouw aan de zee. We checkten ons in, lunchten wat in het restaurant en Maarten kon direct beginnen aan zijn duikcursus. Hij moest een aantal formulieren ondertekenen, een medische verklaring invullen en vervolgens 2 uur een video instructie kijken. In de middag lagen we op het strand, ik las een boek en Maarten leerden z'n huiswerk voor de volgende dag: 3 hoofdstukken uit het duiktheorie boek inclusief vragen. We dronken wat bij de bar, speelden een potje poule en aten wat bij het restaurant. De volgende ochtend begon Maarten z'n 'class' om 9 uur. Hij kreeg privé les van Michael, de Nederlandse duikinstructeur. Hier kreeg hij uitleg over de theorie die hij had moeten leren, over de werking van het duikpak en theorie over duiken in zee. Die middag was zijn eerste duik, we zaten op een bootje die ons, en alle andere duikers, bracht naar een grotere boot met alle duikflessen. Maarten zat samen met Marcus, een Duitse jongen die ook leerde duiken, in het klasje van Micheal. Op de boot kreeg hij zijn duikpak aan, duikflessen en gewichten om.. En moesten ze eerst twee rondjes om de boot heen snorkelen. Toen Micheal had gecheckt of ze ook echt konden zwemmen, begon hun eerste duik. Op een zandbak op zo'n drie meter onder water, omringd door vele schollen verschillende vissen deden ze hun eerste oefeningen: oren klaren, ademautomaat in- en uit doen, masker op- en af zetten en de duikgebaren. Vervolgens zijn ze terug gezwommen naar de boot, waar ze ook vele vissen en koraal hebben bewonderd. Op de boot heb ik overigens ook niet stilgezeten, ik mocht mee om te snorkelen. Wat is dat prachtig, een super heldere zee met de mooiste vissen en koraal onder je. Stiekem was ik wel een beetje jaloers op Maarten, maar duiken zat er voor mij medisch gezien (oren) niet in.. Snorkelen was dus een goed alternatief. In de namiddag kwamen we weer aan op het vaste land, waar Maarten zijn laatste hoofdstukken van de theorie moest leren, onder het genot van een biertje. Die avond hebben we heerlijke Masaman curry gegeten met Marcus en Wilfried, de Duitse duikbuddy van Maarten. De ochtend erna had Maarten weer 'class', waar hij zijn theorietoets had.. En hij had goed geleerd, want hij had een score van 100%! En naar zijn zegge was het het leukste college wat hij ooit had gehad: in een beachbar met uitzicht op het strand en de zee. In de tijden dat Maarten class had, vermaakte ik mezelf met uitslapen en relaxen op het strand. Die middag had Maarten twee duiken. De eerste duik bestond uit het herhalen van de oefeningen en leerden ze te handelen in noodsituaties: wat te doen als je fles leeg is e.d. De tweede duik was zijn eerste fundive op een diepte van 7 meter, hier heeft hij een pijlstaartrog gezien en gedoken bij 'Three Rocks'. Hij merkte dat hij het duiken goed onder de knie had en vond het super om te doen. Ondertussen lag ik op het strand en begon ik, na het uit hebben van 'toen ik je zag' en 'het Rosie project', aan het boek: 'de zoon'. Alle drie de boeken zijn erg leuk! Die avond waren we in de veronderstelling dat het alweer onze laatste avond was, aten we wat en gingen we vroeg naar bed omdat Maarten de volgende ochtend (6:30) zijn laatste twee duiken zal hebben. Deze twee fundives waren op een diepte van respectievelijk 18 meter en 17,7 meter (!!) bij 'The Twins' en 'White rock'. Tijdens de duiken hadden ze een barracuda gespot (groot eng beest, Google maar..) en ontdekten ze de wondere immens grote wereld onder water. Weer op de boot kreeg Maarten een hand van zijn duikinstructeur Micheal: hij is nu gecertificeerd open water diver! Dit vierden we met het feit dat het helemaal niet onze laatste dag was en we huurden een scooter om Koh Tao te verkennen. De scooter bracht ons over hobbelige stijle wegen de bergen door waar we genoten van de uitzichten vanaf de vieuw points. Die middag kreeg Maarten z'n SSI certificaat 'uitgereikt' en vulden zijn duiklogboek in, nu was het echt officieel en ik denk dat hij nu de smaak wel te pakken heeft! Op onze laatste dag deden we nog een tweede tour over het eiland, waarbij we uitkwamen op een prachtig strand met gigantische stenen, mooie bloeiende bomen en helder water. We leverden de scooter weer in en checkten ons uit. Vervolgens werden we naar de boot gebracht die ons in een uurtje zal brengen naar Koh Phangan. Onze laatste bungalow die was geregeld door de A.R.C was in 'The Beach village', een groot bungalowpark aan het strand, compleet met restaurant, beachclub, beachbar en zwembad. Die avond hebben we een hapje gegeten in een leuk en goedkoop Thais restaurant, het was heerlijk! Koh Phangan is het feesteiland van Thailand en dat merkte je aan alles. Om de paar meter stond er langs de weg weer een bord met een affiche van een nieuw feest. Ook merkte je dit aan de mensen die op dit eiland verblijven, wij vonden het een groot 'oh oh Cherso' gehalte, waarbij het draaide om zien en gezien worden: platinablonde vrouwen en mannen met sixpack.. Allen met iets tė zonnebankbruine lichamen. Wij konden ons dus weinig identificeren met de lokale vakantiegasten, haha.
De volgende ochtend werden we wakker met super leuk nieuws: we zijn weer oom en tante geworden van Daan, een prachtig mooi ventje en helemaal gezond. Wat is het gek om zulk nieuws te ontvangen terwijl je aan de andere kant van de wereld zit, maar gelukkig worden er voldoende foto's gedeeld, lang leve WiFi! Deze dag hebben we, nog gaar van de hele dag reizen van de dag ervoor, op het strand en aan het zwembad doorgebracht. De zee was op deze plek erg ondiep, waardoor je praktisch een kilometer kon lopen totdat de zee boven je navel uitkwam. Om die reden hebben we vooral lekker gezwommen in het zwembad. Ook zijn we deze dag in de grote supermarkt opzoek gegaan naar een vervanging voor beschuit met blauwe muisjes. Al was het een gigantische supermarkt (vergelijkbaar met de Carrefour in Frankrijk), meer blauws dan een blauwe zak spicy crab chips en een blauw mixdrankje kwamen we niet. Dat laatste mochten we niet eens kopen, omdat in Thailand de winkels tijden hanteren voor het kopen van alcohol: tussen 11:00 en 14:00 en vanaf 17:00 tot 0:00 mag er alcohol gekocht worden, en wij zaten daar natuurlijk precies tussenin. De volgende dag hebben we een scooter gehuurd en een rondje gereden over het eiland, in vergelijking met Koh Tao is dit eiland een stuk groter en de wegen zijn beter aangelegen. We hebben een rondje gereden langs alle watervallen op het eiland, de watervallen die we hebben gezien stonden echter helemaal droog. Die avond was het dé avond waarom we naar Koh Phangan wilden: de half moon party.. Want het was die avond.. Je raadt het al: halve maan. Onderweg naar de party stopten we nog bij een cafeetje, waar volop bierpong werd gespeeld en waar we heel langzaam Nederlands hebben gepraat met een Zuid- Afrikaanse jongen. Ook hebben we ons bij dit café opgemaakt voor het feest: onszelf beschilderd met fluoriserende verf in alle kleuren, erg tof! Na 1000 baht (ongeveer €30,-) entree geld te hebben betaald, haalden we een 'gratis' bucket Vodka- red bull en stortte we ons in het feestgeruis: 1000den mensen dansend op lekkere house muziek midden in de jungle.. Er hing een goede sfeer en de locatie was top. Na een paar uur wisselde de dj en werd er nog enkel keiharde trance muziek gedraaid, dus toen waren we er snel klaar mee! We werden teruggebracht in de taxi (open bestelbusje met twee banken achterin), waar 14 man in waren gepropt. De dag erna stond in het teken van bijslapen en uitrusten en het vervolg van onze reis regelen, want het was de laatste dag die de A.R.C voor ons had geregeld, vanaf nu moesten we het weer zelf doen! We regelden een boot/ bus voor onze reis richting de andere zuidkant van Thailand: Krabi. Die middag Skypte we nog met Evelien en hebben we Daan 'live' mogen bewonderen. De laatste avond keken we nog een slechte Thais ondertitelde film en sliepen we vroeg: de volgende ochtend moesten we om 6:30 klaar staan in de lobby.. Waar we werden gebracht naar de boot die ons de volgende dag richting Krabi zal gaan brengen.