Road trippin' deel 2

Dat het een gezellig groepje was, bleek de dagen later op Fraser Island. De tocht begon in de stromende regen, in de leadcar (met gids Mazza (chauffeur) die de voorste was van de 4 auto's). We zette de muziek aan, zongen met z'n allen mee en zette als eerste voet aan land (na een korte tocht met de ferry) op Fraser Island. Het eiland is bekend omdat het het grootste zandeiland (dus geen wegen, enkel strand) ter wereld is en omdat dit de enige plek is in Australie waar de dingo (wilde hond) nog in het wild leeft. We werden gereden in de 4x4 door Mazza en we hadden de grootste lol met de meiden in de auto en maakten grappen door de walkietalkies (later omgedoopt tot honkietonkies, omdat Amanda niet meer op de goede naam kon komen) die ons in verbinding brachten met de andere auto's. We lunchten onderweg (iedere groep had een eigen koelbox met eten en een koelbox met alcohol) met wraps, die we zelf met de groep moesten maken. Onze eerste bestemming was lake macqenzie, een prachtig meer met felblauw turqoise gekleurd water en wit zand, waar we al bibberend van de kou, regen en wind in onze zwemkleding indoken (in het water was het immers warmer dan buiten het water). Hier spotte we ook de schattig ogende maar 'gevaarlijke' dingo's. Aan het einde van de middag kwamen we aan op onze slaapplaats voor de komende twee nachten. We kozen een tentje (een twee persoons koepeltje met daarover een groot grondzeil gespannen, zonder iets erin) uit, samen met Amanda en Matilda (die tegenover ons zouden gaan slapen) en we legden onze slaapzakken neer (dat werd dus slapen op de grond). In de grote (overdekte, het regende flink) buitenkeuken maakten we met de hele groep ons diner. Iedereen had een taak: Maarten en ik maakten de kip, anderen maakten de rijst en weer anderen dekten de tafel en maakten sla. We aten gezellig onze heerlijke maaltijd (Thaise kip met rijst) en dronken een biertje (hierin ben ik overigens de enige vrouw.. Alle vrouwen drinken 'goon', een goedkope en niet te zuipen wijn die nog zoeter is dan Canei (en wat ze dan ook nog eens mixen met bijvoorbeeld 7up), blegh!). De avond vorderde, we speelden wat drankspelletjes en we dansten en limbodansten totdat de muziek ermee ophield (12:00) in de overdekte 'disco'. We doken ons harde bed in.. De volgende ochtend zou de wekker weer vroeg gaan. Op het menu van deze ochtend stond scrambled eggs met toast, zo'n luxe ontbijt hadden we in tijdens niet meer gehad. We wisselden van auto (nu mocht een andere groep gechauffeurd worden) en nu begon het echte 4x4 avontuur pas echt. Ik begon met rijden in de gigantische jeep met 7 anderen in de auto (je hebt dus echt een grote verantwoordelijkheid) over het losse zand van het strand van Fraser. Onze eerste bestemming was het schipwrak (voorheen een passagiersboot ter grote van de Titanic), wat erg indrukwekkend was om te zien. Het weer klaarde goed op en de zon kwam door, waardoor het tijd was voor wat afkoeling in de zoetwater Creek en een potje beach volleybal. Mazza zette de twee auto's naast elkaar neer en spande hier een volleybal net tussen. Met de vier auto's (dus veel te veel mensen per team, maar super gezellig) speelden we een potje volleybal totdat het weer tijd was om terug naar de camping te gaan voor een lekkere lunch (onderweg zagen we nog een vliegtuigje landen op het strand, tof om te zien). Na de lunch reden we richting Indian head, een grote berg met een prachtig uitzicht over Fraser en de oceaan, waar het boven op de top keihard begon te regenen.
Weer in de auto reed Maarten off road door het 'binnenland' (waar het belangrijk was om de sporen van de leadcar te volgen), richting het champagne lake, een prachtig meer grenzend aan de zee (je mag hier niet in de zee zwemmen wegens de hevige stroming en de kans op kwallen en haaien). Hierna was het alweer tijd om terug naar de camping te rijden (de andere meiden reden nu om de beurt) voor het avondeten. Het diner bestond uit steak van de bbq en salade, wat net zoals de avond ervoor werd afgeblust met de nodige alcoholische versnaperingen. Ook op de laatste dag begon ik met rijden, en na een paar kilometer werd de stoet auto's staande gehouden door de politie op Fraser. De agent kwam met een blaastest naar me toe, jaaaaaa.. De tofste plek voor een blaastest, en ik verwelkomde de agent dan ook met "you've made my day". Natuurlijk was mijn promillage 0.00 (net als alle andere chauffeurs overigens) en we zette onze reis voort (Maarten reed weer een heftig stuk off Road door het binnenland) richting het tea tree lake (scheen goed voor je huid te zijn). Helaas was dit alweer de laatste bestemming van ons Fraser avontuur.. Het was alweer tijd om terug te keren naar het vaste land. We maakten de afspraak om die avond een hapje te gaan eten met de meiden en chocolade paaseieren te gaan verstoppen (het was goede vrijdag, een 'feestdag' die in Australië veel meer wordt gevierd dan in Nederland.. Alle winkels zijn op deze dag dicht). Die avond dineerden we gezellig met z'n allen, aten we paaseitjes, wisselden Facebook contacten uit en dronken nog een drankje op de parkeerplaats. De volgende ochtend stonden we vroeg op (onze camper stond geparkeerd op de privé parkeerplaats bij het hostel) en aten we samen met Amanda en Matilda gratis pannenkoeken bij het hostel (dit zat inclusief in de prijs voor kamer/ parkeerplaats), we brachten de meiden met onze camper richting de zandduin (die wij een aantal dagen ervoor al hadden bezocht) en namen hier afscheid van elkaar en spraken af elkaar weer te ontmoeten in Cairns (ieders eindbestemming). Die dag reden we met de campervan naar Harvey Bay, een plaatje wat net leek op een groot industrieterrein. Die avond sliepen we op een gratis campsite aan de weg (die erg rustig was). Hier vierden we de volgende ochtend eerste paasdag, compleet met paasontbijt met een gekookt ei. Ook had Maarten nog paaseitjes verstopt die ik mocht gaan zoeken, haha. Die dag reden we naar de plaatsjes Agnes water en Town of 1770.. Waar we in eerste instantie geen idee van hadden wat we hier konden doen, daarom liepen we (voor het eerst deze reis) een informatiepunt binnen. Bij het informatiepunt troffen we (op eerste paasdag is alles open) een vriendelijke mevrouw die ons wat informatie gaf over de omgeving. We namen een stapel brochures mee en liepen naar de eerste tip: een korte wandeling richting een gaaf uitzicht over de stad. Daarna liepen we naar een andere korte looproute, iets buiten de stad. Het zag er op het eerste gezicht niet erg boeiend uit, maar als we de plaatjes mochten geloven was het mooi.. En dat bleek. We kwamen aan in een prachtig felgroen bos, met een looppad van stapstenen en loopplanken.. Die door de hevige regenval van afgelopen dagen helemaal onderwater stonden. Met onze schoenen in onze handen liepen we over de onderwater gelopen (het water stond tot onze enkels) stapstenen en genoten we van de prachtige groene natuur om ons heen. Een ander bijkomend voordeel.. We waren de enige bezoekers van het looppad, dus dat maakte het nog magischer. Toen we het bos uit kwamen gelopen, zagen we een erg grijze wolk boven ons drijven. We stapten snel in de auto en reden naar Town of 1770, waar we vanaf hoog op een berg keken naar de donkere luchten die voorbij dreven boven zee. Hier liepen we een kort paadje door een bos met vele kleurige vlinders en daarna liepen we snel terug naar de camper om te schuilen voor de regen. Omdat het toch grijs, grauw en regenachtig was besloten we door te rijden naar een verder liggende camping.. Zodat we de volgende ochtend vroeg naar de volgende plaatsen konden rijden. We begonnen de volgende ochtend onze rit door de bochtige bergwegen richting Mount Morgan (een oud mijndorpje in western stijl), Rockhampton en Byfield en Yepoon. In de laatste twee dorpjes aan de kust kon je nog goed de gevolgen van orkaan Marcia (een maand eerder) zien.. Bossen met scheve bomen en een national park wat gesloten was. Ook keken we nog even bij de Capricorn caves, maar $35 per persoon om een uurtje een grot in te gaan vonden we iets te veel geld. De volgende ochtend reden we weer verder, richting een waterval. Deze waterval was echter een flink stuk van de snelweg afgelegen, waardoor we (zeer illegaal, want dit mocht dus echt niet van Travellers Autobarn) over een gravel Road (off Road) met kleine bruggetjes (onder water) over beekjes moesten rijden. Het uitzicht over de waterval, waar we na het ritje met de auto ook nog een stuk voor moesten lopen, was prachtig. En na deze wandeling hadden we ook wel een lekkere duik in het super heldere (en vooral zeer koude) water verdiend. Onderweg stopten we nog op een plek waar we de platypus (vogelbekdier) zouden kunnen spotten.. Helaas hadden we die niet gezien, maar werden we wel getrakteerd op het uitzicht over meerdere families waterschildpadden.. Dat maakte veel goed! We kampeerden op een mooie camping, in de achtertuin van een meneer die in de jaren 60 was blijven hangen. Vanaf hier reden we de volgende ochtend richting Airly Beach, de opstapplaats voor onze boottocht bij de Whitsunday islands de dag erna. We relaxten in het gezellige stadje en parkeerden onze auto bij een prachtig hostel (Magnums). We regelden onze aanmelding voor de boot en doken aan het einde van de middag nog in het stadszwembad (je mag hier niet zwemmen in de zee wegens de kwallen). Die avond WiFi-den we wat bij Peterpans en dronken we een biertje bij de bar van het hostel en kletsten we met Nederlandse meiden die ook aan onze tafel zaten te genieten van de goede live muziek. De volgende ochtend parkeerden we onze auto bij de haven en ontmoette we de mensen met wie we de volgende drie dagen op een boot moesten doorbrengen. We kletsten de gebruikelijke backpackers- kletspraat (waar kom je vandaan?, waar ga je naar toe?, hoe lang ben je aan het reizen?, wat doe je thuis?.. We kennen het hele riedeltje ondertussen uit ons hoofd, haha). Onze bootreis richting de Whitsundays begon met flinke misselijkheid op de boot, het waaide erg hard.. Wat resulteerde in een flink schuddende boot waar zelfs de reispilletjes net tegenop konden (gelukkig hoefden we niet overboord te hangen). Na een lange boottocht van ruim 3,5 uur kwamen we aan in een rustigere baai, gelegen bij Whiteheaven beach. We stapten in een kleiner speedbootje die ons afzette op het eilandje, met het meest witte zand wat je ooit zal zien en een turqoise gekleurde zee.. Het weer was heerlijk en we genoten van deze prachtige plek op aarde. Tegen de avond dineerden we heerlijk op de boot (lopend buffet met o.a. kippenpoten en salades), dronken we een biertje, kletsten we met elkaar, genoten we van de prachtige sterrenhemel op open zee (de hele Melkweg was te zien) en keken we naar de kleine haaien die voor onze boot langs zwommen. Door de pittige bootreis waren we flink moe, en doken we snel onze slaaphut in (een hok beneden deks met twee tweepersoons bedden). Na een nacht lekker te hebben geslapen (in de baai was de oceaan niet zo golfig), werden we wakker gemaakt met de geur van koffie en vers fruit. Het heerlijke ontbijt werd rond 8:00 geserveerd door de crew aan boord (18 toeristen met 4 man crew). Na het ontbijtje werden we weer met de speedboot naar whiteheaven beach gevaren, en dit maal om de lookout over het strand te bekijken. Eenmaal bovenop de lookout zagen we het magische uitzicht over het wit met blauwe strand, prachtig (en al helemaal tof om te weten dat dit strand het decor zal zijn van de nieuwe pirates of the Caribean film die ergens in 2016/2017 zal uitkomen)! Na te hebben genoten van het uitzicht keerden we weer terug naar de boot, die een stukje verder zal varen naar onze eerste snorkelplek van de trip. De eerste keer onder water zagen we twee reusachtige vissen, waarvan eentje grote zoeloelippen had en genoten we van alle kleine visjes die we zagen. Terug op de boot aten we lunch (alweer heerlijk) en vaarden we naar een volgende plek om te snorkelen. Dit keer op zoek naar nemo visjes (helaas niet gevonden) verbaasden we ons over het kleurige en mooie koraal en de gigantische onderwaterwereld. Weer boven water merkte ik dat mijn telefoon met waterproef hoesje niet zo waterproef was als beloofd, helaas was er vocht in gekomen.. Flink balen natuurlijk, maar dat liet de pret niet drukken. We vaarden opnieuw (Maarten had dit hele stuk mogen varen) een stuk naar de plek waar we voor de nacht ten anker zouden liggen en aten ons diner (bbq). Die avond kregen we (aan de hand van een diaprojector met de kaart van het gebied) informatie over de whitsunday islands, het Great Barrier Reef (en de gevolgen hierop door de veranderingen van de aarde). Maarten genoot van de zonsondergang op zee en ik speelde kaartspelletjes met Noorse medetoeristen (bomb and president heette het spel, erg verslavend). De laatste ochtend werden we al zeer vroeg (6:30) wakker gemaakt door een anker wat omhoog werd getakeld en een ronkende motor, het was tijd voor de laatste snorkeltrip van de reis. Vroeg in de morgen doken we het water in, een heerlijke manier om wakker te worden. Hierna aten we ontbijt en vaarden we alweer richting het vaste land (op de terugweg gelukkig wat minder zeeziek). Nadat we weer op het vaste land stonden bedankten we de crew voor de heerlijke dagen op zee en namen we afscheid van de andere mensen op de boot en reden we vervolgens direct door richting Townsville, waar we lunchten met de camper aan het strand. We sliepen die avond ook aan het strand, waar we in de middag nog even een koude douche namen. Tijdens het eten (rijst deze keer, afkicken van de heerlijke maaltijden op de boot) kwamen we in gesprek met een Australisch gezin. Na een tijdje in gesprek te zijn geweest bleek dat het meisje (jaar of 10) munten verzamelde. We hadden haar flink blij gemaakt met onze muntjes uit Dubai, Thailand, Maleisië en Singapore (als volleerd schooljuffrouw hielp ik haar met het opschrijven van de landen en de valuta). De volgende dag zou een dag met vele watervallen worden, de Jourama falls waren mooi en de Walaman falls waren indrukwekkend (grootste permanente singledrop waterval van Australië, opgenomen in de Unesco werelderfgoed lijst). We sloten de dag af met kamperen bij een waterval: de Murray falls. De camping lag direct naast de waterval, dus we vielen in slaap bij het geluid van het vallende water. De volgende ochtend beseften we pas waar we de vorige avond terecht waren gekomen.. We stapten de camper uit en zagen de waterval.. Wat een prachtige camping! We waren dan ook de eerste bezoekers van de waterval en genoten van het gave uitzicht. Via een gigantische kaplaars (golden gumboot.. Plaats waar de meeste regen was gevallen) en Mission Beach reden we over een prachtige weg richting een verlaten strand. Aangekomen op dit strand waren wij de enige bezoekers.. We doopten hem dan ook om in het Maarten en Ilse strand, een bijzondere ervaring. Op het strand vonden we een kokosnoot, die we (met behulp van heel veel kracht) probeerden te open.. Vele mislukte pogingen volgen.. Totdat we het opgaven. We reden verder richting Etty Bay, volgens de brochure dé plaats om cassowary's te spotten (uit de kluiten gewassen struisvogels).. Hier geloofden we weinig van.. Maar we wilden toch de extra kilometers even omrijden. Aangekomen in het plaatsje zagen we de cassowary in het wild: het mannetje marcheerde heen en weer voor de bosjes: hij bewaakte zijn vrouwtje en het nest (zo grappig als je gaat bedenken hoe dit er uit zal zien in de mensenwereld).. Indrukwekkende beesten die eruit zien alsof ze afkomstig zijn uit de dinosauriër tijd. Onderweg naar onze volgende bestemming kochten we heerlijk fruit langs de weg (ananas, meloen en paw paw?). Daarna reden we nog naar een erg gave waterval, met in het 'frontlake' een rockslide (stenen die fungeren als glijbaan). Het water was ijskoud, maar wat is het gaaf om via een hele gladde steen met water vanuit een waterval een meer in te glijden. Vanaf hier reden we door naar onze officiële laatste bestemming: Cairns. Aangekomen in de stad zagen we een grote groep met gigantische (echt hele grote) vleermuizen die als zwarte wolk over de stad heen vlogen met flink kabaal. We kochten ons avondeten: hamburgers, die we bij The Lagoon (stadszwembad en park) bereidde en opaten. Hier genoten we nog even van de stadswifi (dit moeten ze in Nederland ook maken.. WiFi in de hele binnenstad) tot we reden naar de parkeerplaats van de duikschool waar we de volgende dag een afspraak hadden. We parkeerden onze auto (illegaal) voor de deur, deden erg stil en werden gelukkig niet opgemerkt door buurtbewoners of politie. De volgende ochtend ontbeten we met vers fruit en pakten we onze tas voor twee dagen en een nacht snorkelen en duiken op het Great Barrier Reef. We werden met een shuttlebusje gebracht naar een gigantische boot, zo groot waren we zo nog niet gewend geweest. We melden ons aan en kregen onze duik en snorkel uitrusting. Vrijwel direct daarna werd Maarten meegenomen voor een duikbriefing. Al snel begonnen we met onze eerste duik en snorkel. Maarten zat in een groepje met ervaren duikers en ik vond een snorkelmaatje in Rachel (Maarten dook met haar vriend Bruno) uit Brazilië. Onze eerste keer in het Great Barrier Reef zagen we een reefhaai (niet gevaarlijk) en een grote vis met zoeloelippen die zich gedroeg als een hond (hij reageerde op het fluiten onder water van de instructoren, grappig om te zien). Bij de volgende duiken zag Maarten ook nog nemovissen, roggen en schildpadden en ik heb ook de nemovissen weten te spotten. We verbaasden ons over net prachtige koraal en de diepte van de zee. In de middag verplaatsten we ons naar een nieuwe (nog grotere) boot, waar we die nacht zouden gaan overnachten. Hier had Maarten zijn derde duik, en ik bleef heerlijk in de zon liggen met Rachel. We dineerden en kletsten met alle mensen op de boot, in afwachting van de nachtduik (die helaas werd afgelast wegens de te harde wind.. Boven de 30 knopen). Ik dook vroeg m'n bed in wegens misselijkheid op zee, Maarten heeft die avond nog haaien gespot voor de boot. De volgende dag werden we alweer vroeg gewekt voor de ochtend duik en snorkel. Bij de middag duik liepen Rachel en ik naar het duikdek, op zoek naar onze mannen die op dat moment zichzelf weer de boot inhezen. Ze deden de flessen af, en op dat moment gebeurde er iets zeer leuks. Bruno pakte een doosje uit zijn duiktas met de tekst: "look what i've found on the bottom of the Great Barrier Reef".. Hij ging op zijn knieën en hij vroeg Rachel ten huwelijk! Hoe romantisch! Nadat Maarten zes duiken had gedaan en ik vier keer was wezen snorkelen, was onze duiktrip alweer afgelopen. We namen afscheid van Bruno en Rachel (waarbij we werden uitgenodigd voor hun huwelijk in Brazilië) en stapten weer over naar de andere kleinere boot die ons weer veilig aan land zou brengen. In de middag reden we, door de bergen over een nat wegdek, naar een camping ten noorden van Cairns. Hier vielen we vroeg in slaap, want twee dagen duiken en snorkelen is best vermoeiend. De volgende ochtend reden we richting Cape Tribulation (eiland waar we uiteindelijk niet op zijn gegaan, ferry kosten waren flink hoog). Daarna reden we door het Daintree regenwoud richting Port Douglas (het meest noordelijke punt van onze reis in Australië), waar we met een prachtig uitzicht hebben geluncht. In de middag reden we weer terug naar Cairns, waar we onze camper parkeerden (in de stromende regen.. We hebben Cairns alleen maar gezien bij regen) bij het globetrotters international hostel. Na even te hebben relaxt bij het hostel zijn we die avond wat wezen eten en drinken in Cairns stad. We hadden die avond afgesproken met Chriss, Amanda en Matilda (die helaas afzegden) van Fraser om Maarten z'n verjaardag te vieren. Om 12:00 was het zover en werd Maarten door Zweedse en Zwitserse jongens en meiden (die ook bij ons waren komen zitten) toegezongen voor zijn 24e verjaardag. We proosten en dansten en gingen laat terug naar onze camper. De volgende ochtend stond ik vroeg (7:00) op om een verrassing voor Maarten z'n verjaardag te organiseren (een best lastige klus wanneer je 24/7 op elkaars lip zit). Vanaf het hostel (gelegen buiten de stad) liep ik naar de dichtstbijzijnde supermarkt (half uur lopen) voor heerlijke chocoladesoesjes, sterretjes in de vorm van een 2 en een 4 en een cadeau: een kaart met een tegoedbon voor een Skydive in Nieuw Zeeland. Ondertussen twee uur later zong ik Maarten wakker, ontbeten we met chocolade soesjes en relaxten we. Of nouja.. We ruimden de camper op die we de volgende dag moesten inleveren: alles uitvegen, opruimen, poetsen en wassen. Die avond hadden we afgesproken met Amanda en Matilda om een hapje te eten voor Maarten z'n verjaardag en daarna nog een drankje te doen bij Gilligans (hostel met club erbij). Bij het afgesproken punt werd Maarten verrast door een stuk of 15 ballonnen, vastgeknoopt aan een schudpak pannenkoeken! Een super lief en leuk verjaardagscadeau. De hele avond heeft hij rondgelopen met de ballonnen, haha. We aten een heerlijke pizza, kletsten veel en dronken daarna nog wat drankjes.. Daarna was het tijd om afscheid te nemen.. Van zowel de meiden als van Australië. De volgende ochtend moesten we alweer vroeg de camper terugbrengen, zonder problemen en met in totaal 5126km gereden. Met de taxi reden we naar het vliegveld van Cairns, waarvandaan onze vlucht zal vertrekken naar Sydney. Zo'n 3,5 uur later kwamen we aan op Sydney.. Waar we voor een keuze stonden: of een hotel voor een nacht boeken a €200,- of een nachtje doorbrengen op het vliegveld. We kozen voor het laatste, omdat we al rond 7:00 zouden vliegen. We liepen door de luchthaven, bezochten alle winkeltjes, aten bij Nando's (heerlijke wraps) en beproefden zelfs ons geluk met het kopen van een kraslot (helaas.. Nog steeds geen miljonair). Rond 22:00 liepen we naar de plek op het vliegveld waar we de nacht moesten gaan doorbrengen. Maarten vulde zijn tijd met alles uitzoeken voor Nieuw Zeeland (WiFi!!), ik typte de achterliggende reisverslagen en heb zelfs nog een uur of 4 in mijn lakenzak op de grond kunnen slapen. Toen we de volgende ochtend aankwamen bij de vertrekhal, had ons vliegtuig naar Auckland helaas vertraging.. Maar.. Toen we eindelijk zouden gaan vliegen hadden we een upgrade gekregen naar businessclass, wat het slapen op de luchthaven en de vertraging ruimschoots goedmaakte. Om 8:00 genoten we van een ontbijtje met champagne, verse wafels (Ilse) en ei met worstjes (Maarten) en alle luxe die businessclass heeft, wauw! We vielen beide niet in slaap (ondanks de gebroken nacht), om de paar uur in het vliegtuig ten volle te genieten van de luxe. Na het kijken van een film (lord of the Rings (Maarten) en Selma (Ilse)) kwamen we aan het begin van de middag aan in Auckland! Australië was super.. En we staan aan het begin van weer een nieuw avontuur!!