Bromo & Ijen

De wekker gaat weer vroeg. Was het niet zo dat een vakantie bestond uit uitrusten en geen wekker zetten? Op Java geldt deze regel in ieder geval niet. Voor de zoveelste keer deze week staan we extreem vroeg op.. maar met een goed doel: komende dagen maken we een meerdaagse tour richting de vulkanen op dit eiland.
Voordat we vertrekken kletsen we nog wat met een jongen die werkt in dit hostel. We kletsen over zijn werk en zo komen we erachter dat hij op Java ook les heeft gegeven, hij gaf Engels op school. We kletsen over het schoolsysteem in Indonesië: de kinderen gaan hier gemiddeld van 7:00 tot 16:00 naar school.. met deze lange werkdagen verdiende hij gemiddeld (als startende leerkracht) 450.000 Rupiah (omgerekend zo’n €30,- per maand). Vervolgens vroeg hij wat ik verdiende in Nederland.. ik voelde mij bijna een beetje beschaamd om te vertellen dat ik zo’n 30 miljoen Rupiah verdiende per maand. Hij sloeg dan ook stijl achterover. En wij als leerkrachten in Nederland maar klagen, al blijft het leven in Nederland en Indonesië niet met elkaar te vergelijken, al helemaal op financieel gebied niet. Omdat het loon voor lesgeven zo laag was, werkte hij nu in het hostel.. maar hij heeft als doel om te werken bij de douane langs de grens, hij had immers alle vereisten: Engels kunnen spreken, material arts beoefenen en minimaal 1,65m zijn! Helaas kwam onze bus nu voorgereden, we moesten afscheid nemen van dit heerlijke hostel.
Voordat de tour begon, reden we eerst langs alle hotels om onze medereizigers op te halen: 3 Franse stellen, 1 Engels stel en Jeffrey en Valerie uit Nederland. Een gezellige club mensen met wie we komende 3 dagen opgescheept zitten! De lange reis begon, hier waren we al op voorbereid. 13 uur hebben we in een krap busje met minimale airco (aan mijn kant van het busje werkte de airco helemaal niet!) gereden. Na een paar korte stops, rijden langs prachtige natuur en kletsen met onze tour- genoten kwamen we aan in het plaatsje Probolingo.. hier werden we overgeplaatst in een ander busje. Onze backpacks paste er niet meer bij, dus deze werden vervoerd op het dak. Vanuit hier reden we, inmiddels in het donker, richting Cemoro Lawang, het dorpje aan de voet van de vulkaan. Hier sliepen we op een prima plekje.. al was het maar voor een paar uurtjes, omdat wij om 4:00 gereed moesten staan voor de start van onze tour.
Warm aangekleed, het was immers midden in de nacht en hoog op een berg, stapten we met 4 andere tour-genoten die sliepen in hetzelfde hotel, in onze jeep. Met deze jeep reden we in een colonne van toeristen richting het uitzichtpunt. Vanaf dit uitzichtpunt konden we genieten van de zonsopkomst boven de Bromo vulkaan. Het was erg helder, dus we hadden een prachtig uitzicht. Na veel foto’s en nog veel meer genieten liepen we terug naar de jeep. De jeep bracht ons naar de voet van de vulkaan. Na een middelmatige klim door het zwarte vulkaanlandschap, kwamen we bij een trap die ons naar de krater leidde. Bovenaan de trap hoorde je het woeste geluid van een werkende vulkaan en eenmaal bovenop was je -op een onstabiel hekwerk na- een paar passen verwijderd van de immense krater met bijbehorende rookpluim. Wat een magische plek is dit, lopend op een vulkaan krater met een nog magischer uitzicht. Gelukkig waren we redelijk op tijd, want een paar minuten later kon je geen foto meer maken zonder toerist en schuifelde je voetje voor voetje verder. Terug in de jeep werden we weer afgezet bij ons hotel voor een heerlijk ontbijt: nasi, aan een lage tafel waar je op je hurken aan moest zitten. We kletsen met onze tourgenoten, keken naar het buitenspelen van de naastliggende school (ze oefende een ceremonie, zongen het volkslied en liepen prachtig strak in de rij.. ga ik ook eens oefenen volgend schooljaar!) en we fristen ons op. Klaar voor het vervolg van onze reis. Backpacks weer bovenop de bus en zo gingen we verder richting de Ijen vulkaan. Deze busreis duurde korter, maar omdat we ons er niet goed op hadden ingesteld duurde deze 7 uur ook erg lang (weer met beperkte beenruimte en airco). De avond was alweer gevallen toen we aankwamen in ons volgende hotel, en omdat we niet meer hadden gepind tussendoor dineerden we met een zak chips en water (meer konden we ons niet veroorloven). Ook hier vielen we weer vroeg in slaap, want alweer ging de wekker erg vroeg. Of nouja, laat. Om 1 uur in de nacht vertrokken we namelijk richting de Ijen vulkaan voor de Blue- flame- tour. Op de parkeerplaats ontmoette we onze gids, Dika, en begon de tour. Als je me van te voren had gezegd: “Ilse, jij gaat om 2:00 ‘s nachts een bizar steile vulkaan beklimmen”, dan had ik je voor gek verklaard.. en omdat er van te voren was gezegd: “steep, not really, you go like this en this.. and it’s dark, so you can’t see it”, ging ik er met volle moed tegenaan. Na 15 passen was de moed mij in de schoenen gezakt en kwam ik erachter wat voor een slechte conditie ik heb. Maar doordat de gids en Maarten me een duwtje in de rug gaven (letterlijk en figuurlijk) ben ik uiteindelijk uitgeput boven gekomen. Maarten deed het overigens met twee vingers in de neus, hij heeft dus wel een goede conditie, haha! Eenmaal boven, moesten we weer naar beneden over een slecht zichtbaar stenen pad, richting de Blue flame. Soms werden we gepasseerd door een van de vele mijnwerkers, die hier met vele kilo’s gedolven sulfiet (of sulfaat, een van de twee.. sorry pap en mam, niet goed opgelet!) heen en weer liepen de berg op. Onderaan de berg aanschouwde wij dit wereldwonder, want op weinig plekken op aarde is deze Blue flame te zien. De nacht liep op het einde, de dag zou gaan aanbreken, dus wij klommen snel naar boven om de zonsopkomst over de Ijen krater te zien. Vanaf boven zag de Ijen vulkaan er nog mooier uit dat vanaf beneden, want met de doorbrekende zon kregen wij een prachtig uitzicht over het blauw/groene kratermeer te zien. Wauw, wauw, wauw. Wij zijn bevoorrecht al veel mooie plekken te hebben gezien, maar dit uitzicht staat ergens in de bovenste regionen. Onze tijd in Java zit er nu op. We nemen de bus en de ferry, waar we karaoke zingen op Indonesische muziek. Op naar Bali!